De ontwikkeling van een antenne hangt nauw samen met de ontwikkeling van radiotechnologie. Allerlei antennes zijn ontworpen om te voldoen aan de praktische eisen die op dat moment werden gesteld.
Het eerste paar antennes werd ontworpen door HR Hertz uit Duitsland in 1887 om de door JC Maxwell uit Engeland voorgestelde theorie van het bestaan van elektromagnetische golven te verifiëren. De zendantenne bestaat uit twee bollen die dicht bij elkaar liggen. De elektromagnetische golf wordt gegenereerd door vonkontlading tussen de twee bollen. Ringantenne voor ontvangstantenne. In 1901 was G. Marconi uit Italië de eerste die een grote antenne gebruikte om oceaancommunicatie te realiseren. De eerste praktische zendantenne van het T-type maakt gebruik van 50 doorhangende koperdraden, waarvan de bovenkant is verbonden met de horizontale horizontale lijn en opgehangen aan twee ondersteunende torens.
Vroeger was de belangrijkste toepassing van radio communicatie met een lange golf en de ontwikkeling van een antenne gericht op een lange golfband. Lange golfantenne wordt gekenmerkt door een hoog draagvermogen, enorme structuur en lage efficiëntie.
Na 1925 begon radio-uitzending de overhand te krijgen en ontwikkelde zich geleidelijk een omnidirectionele middengolfantenne. De vroegste middengolfantennes zijn T-vormig, omgekeerd L-vormig en parapluvormig. Om de overmatige vervorming veroorzaakt door de interferentie van luchtgolf te overwinnen, zijn de trekdraad en zelfdragende torenantennes ontworpen. De hoogte van de verticale antenne kan niet alleen zeer hoog doen, maar ook de energie van de verticale polarisatiegolf concentreren om langs de richting van de grond te stralen, de straling van de horizontale polarisatiegolf op grote hoogte te verminderen, de invloed van de luchtgolf te verzwakken vervaging en vergroot de effectieve dekking van de grondgolf.
Rond 1925 werd vastgesteld dat lange-afstandscommunicatie over lange golf kon worden uitgevoerd door ionosfeerreflectie, en het benodigde vermogen kon aanzienlijk worden verminderd, dus ontwikkelde de directionele korte-golfantenne zich snel. Verschillende soorten horizontale antenne en antennearray zijn ontworpen, inclusief in-fase horizontale antenne, multiple wave-antenne en wide-band reizende wave rhombus-antenne.
Hoewel de golfkanaalantenne (algemeen bekend als Yagi-antenne) rond 1927 door Yagi en Yutian in Japan werd voorgesteld, was het pas 40 jaar later dat de Yagi-antenne werd ontwikkeld en toegepast met de oplossing van de oscillatiebron en de ontwikkeling van ultrakorte golf communicatie. Al in 1888 stelde HR Hertz het idee van een parabolische reflectorantenne voor, die pas in 1937 in de praktijk werd gebracht. De hoornantenne ontstond met de ontwikkeling van de golfgeleidertechnologie in de jaren dertig van de vorige eeuw. Tijdens de Tweede Wereldoorlog is door de ontwikkeling van radartechnologie de magnetronantenne snel ontwikkeld. Parabolische antenne, lensantenne, diëlektrische staafantenne, gleufantenne enzovoort hebben allemaal een verschillende mate van vooruitgang in deze periode. Onder hen is de ontwikkeling van een paraboloïde antenne bijzonder prominent, inclusief het ontwerp van de comparator, bundelscanning en het genereren van een gevormd patroon.
Na het einde van de Tweede Wereldoorlog, met de ontwikkeling van microgolf-relaiscommunicatie, ultrakorte golf mobiele radio, televisie-uitzendingen en radioastronomie, en de opkomst van verstrooiende communicatie, monopulsradar en synthetische diafragma-technologie, breedband televisie met vleermuisvleugel, magnetron relais periscoop antenne, quasi niet-frequentie variabele log periodieke antenne en driehoekige spiraalantenne zijn achtereenvolgens ontstaan. In de late jaren 1950, na de opkomst van kunstmatige satellieten en intercontinentale raketten, vanwege de urgentie van wapenconcurrentie en de behoefte aan elektronische tegenmaatregelen, naast hoge gain, hoge resolutie, snel scannen, nauwkeurig volgen en andere hoge parameterprestaties , de antenne moet ook de kenmerken hebben van circulaire polarisatie, breedband, multifunctioneel en conforme montage om te voldoen aan de behoeften van vliegtuigen. Van de jaren 1960 tot de vroege jaren 1970 zijn de belangrijkste resultaten van de ontwikkeling van antennes als volgt: ① de nieuwe constructie en verbetering van grootschalige grondstationantenne: inclusief de toepassing van Cassegrain-antenne, voedings- en hoofd- en secundaire reflectorcorrectie, bundelgolfgeleider en andere technologieën; ② phased array: vanwege de verbetering van de faseverschuiver, de toepassing van een elektronische computer, snelle respons op afstand, multi-target gelijktijdig zoeken en volgen en andere vereisten, heeft het verkregen Er zijn veel typische grote radiotelescopen. Bovendien heeft op het gebied van antenne met kleine openingen, zoals laadantenne, retroreflectorantenne, actieve antenne en antenne op vliegtuigen (inclusief vliegtuigen, raket, raket, satelliet) ook een belangrijke ontwikkeling doorgemaakt in deze periode.
In de jaren zeventig, met de ontwikkeling van radiotechnologie in de richting van millimetergolf, submillimetergolf en zelfs lichtgolf, de frequentiemultiplexing, orthogonale polarisatie, nabij-veldmeting, multi-beam en defocusing offset van microstripantenne, oppervlaktegolfantenne, conform array- en reflectorantenne, evenals de signaalverwerking, synthetische apertuur en adaptieve antenne van array-antenne, zijn ook aandacht besteed aan en dienovereenkomstig ontwikkeld.
In de jaren tachtig gingen, naast het onderzoeken en verbeteren van het type en de prestaties van de antenne in de ontwikkelde golfband, veel onderzoek geleidelijk over naar het onderzoek naar de transmissie en ontvangst van voorbijgaande elektromagnetische golven, de verstrooiing en omgekeerde verstrooiing van de doel, de oplossing van het grenswaardeprobleem van elektromagnetisch veld, de straling en verstrooiing van de antenne in speciaal medium, enz.